Wybitni sportowcy związani z Uczelnią

Zdzisław Antczak (1947–2019) – piłka ręczna – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium 1972 i Montrealu 1976 (brązowy medal). Jeden z najwybitniejszych zawodników w historii polskiej piłki ręcznej. Karierę sportową zaczynał w Ostrovii Ostrów Wielkopolski, ale później przez lata był gwiazdą Śląska Wrocław (1967–1977), z którym wywalczył sześć tytułów mistrza Polski oraz dwa Puchary Polski. Grał na pozycji skrzydłowego. W 1977 r. wyjechał do Belgii, gdzie przez pięć lat występował w SC Mechelen. Z tym klubem sięgnął po mistrzostwo Belgii. W reprezentacji Polski rozegrał 81 meczów, w których rzucił 156 bramek. Podczas mistrzostw świata w 1974 r. uznano go za najlepszego skrzydłowego imprezy. Absolwent wrocławskiej AWF. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Leszek Błażyński (1949–1992) – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium 1972 (brązowy medal) i Montrealu 1976 (brązowy medal).  Zawodnik Mazura Ełk (1964–1969), BBTS Włókniarz Bielsko (1969–1974) i Szombierek Bytom (1976–1983). Startował w wadze muszej. Dwukrotny mistrz Polski w tej kategorii wagowej (1971, 1973) i jedenastokrotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych 1971–1977 (9 zwycięstw i 2 porażki). Z trzech startów w mistrzostwach Europy (1971, 1973, 1977) przywiózł dwa medale: złoty (Halle 1977) i srebrny (Madryt 1971). Na mistrzostwach świata w Belgradzie (1978), walcząc w wadze koguciej, odpadł już w pierwszej walce. Zwycięzca turniejów „Czarne Diamenty” (1972) i „Laur Wrocławia” (1980) w wadze muszej. W sumie stoczył 317 walk (282 zwycięstwa, 4 remisy, 31 porażek). Ostatnią w 1983 r. W pokazowej walce (typu zawodowego) wystąpił jeszcze w Zabrzu (1989), odnosząc zwycięstwo nad Henrykiem Średnickim. Absolwent trzyletniego Studium Trenerskiego w AWF we Wrocławiu. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Sylwia Bogacka – strzelectwo sportowe – uczestniczka Igrzyska Olimpijskich w Atenach 2004, Pekinie 2008, Londynie 2012 (srebrny medal) i Rio de Janeiro 2016. Zawodniczka ZKS Gwardia Zielona Góra. W wieku juniorki pobiła rekord Polski należący do Renaty Mauer w konkurencji karabinek sportowy 3 postawy (3 × 20 strzałów) wynikiem 584 pkt. Wielokrotna medalistka mistrzostw Polski. Mistrzyni świata w 2014 r. (Grenada) oraz mistrzyni Europy w 2015 r. (Maribor). Złota medalistka wojskowych mistrzostw świata w 2012 w. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Srebrną Gwiazdą CISM za Zasługi Sportowe.

Wiesław Gawlikowski – strzelectwo sportowe (do rzutków, skeet) – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968, Monachium 1972, Montrealu 1976 (brązowy medal) i Moskwie 1980. Reprezentant Wawelu Kraków, Śląska Wrocław i Sokoła Piła. Od 1967 r. w kadrze narodowej. Zadebiutował na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku, mając niespełna 17 lat. W roku 1968 zdobył wraz z kolegami srebrny medal drużynowych mistrzostw Europy. Pięciokrotny mistrz Polski (1971–1974, 1981). W 1974 r. w szwajcarskim Thun został mistrzem świata. Absolwent wrocławskiej AWF. Poza tytułem magistra wychowania fizycznego uzyskał również uprawnienia trenera drugiej klasy (źródło: www.olimpijski.pl).

Marek GOŁĄB (1940–2017)– podnoszenie ciężarów – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 (brązowy medal). W młodości uprawiał wszystkie dostępne gry, jeździł na nartach, pchał kulę, rzucał oszczepem. Startował w konkursach siłacza wiejskiego. Zawodnik LZS Wieszowa koło Bytomia i Śląska Wrocław. Poważne treningi ze sztangą rozpoczął w wojsku. Reprezentant Polski (1962–1972), walczył w wadze lekkociężkiej (90 kg). Rekordzista świata (m.in. w wyciskaniu – 168,5 kg w 1966 w Białogardzie). Brązowy medalista mistrzostw świata (1966, 1968) i mistrzostw Europy (1965, 1966). Mistrz Polski (1967) i dziewięciokrotny rekordzista kraju. Kontuzja uniemożliwiła mu zdobycie kolejnego medalu olimpijskiego w Monachium. Trener WKS Śląsk (1972–1988). Absolwent AWF we Wrocławiu.

Franciszek Groń-Gąsienica (1931–2014) – kombinacja norweska, skoki – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Cortina d’Ampezzo 1956 (brązowy medal). Zawodnik Wisły Gwardii Zakopane (1947–1964). Próbował różnych sportów: piłki nożnej, tenisa stołowego, pływania, skoków do wody. Absolwent Studium Trenerskiego przy wrocławskiej AWF. Mistrz Polski w kombinacji norweskiej (1958) i czterokrotny wicemistrz kraju: w kombinacji (1956, 1957, 1959) i skokach (1957). W 1956 r. zwyciężył w międzynarodowych zawodach w Le Brassus oraz w Memoriale B. Czecha i H. Marusarzówny w kombinacji norweskiej. Od 1965 r. pełnił funkcję trenera w macierzystym klubie. Wychowawca ponad 40 mistrzów Polski w kombinacji, skokach, biegach i sztafetach. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Józef Grudzień (1939–2017) – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Tokio 1964 (złoty medal) i w Meksyku 1968 (srebrny medal). Początkowo boksował w szkolnym Zrywie, później w Pafawagu i Legii Warszawa. W 1963 r. wystąpił na mistrzostwach Europy w Moskwie, ale odpadł w ćwierćfinale. Trzykrotny mistrz Polski wagi lekkiej (1965, 1967, 1968), czterokrotny drużynowy mistrz kraju w zespole warszawskiej Legii (1960/61 – 1962/63 i 1968/69) i wielokrotny (22 razy) reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1958–1968). Srebrny (1965) i złoty (1967) medalista mistrzostw Europy. Absolwent dwuletniego Studium Trenerskiego przy wrocławskiej AWF. Trener juniorów Legii (1968–1972). Wieloletni konstruktor w Biurze Głównego Technologa PZO w Warszawie. Działacz społeczny. Wiceprezes PZB. Wieloletni członek PKOl (zajmował się pomocą byłym olimpijczykom). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony nagrodą im. Aleksandra Rekszy.

Józef Grzesiak (1941–2020) – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Tokio 1964 (brązowy medal). Bokser wagi lekkośredniej klubów wrocławskich: Pafawagu (od 1953) oraz Gwardii (1956–1970). Trzykrotny mistrz Polski (1964–1966), drużynowy mistrz kraju (1965/1966, z zespołem Gwardii Wrocław) i trzykrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1965–1966, 3 porażki). Uczestnik mistrzostw Europy w Berlinie (1955), na których zajął w turnieju 5–8 miejsce. Absolwent Studium Trenerskiego we wrocławskiej AWF. Zajmował się szkoleniem bokserów w Polonii Świdnica, Odrze Brzeg, Prośnie Kalisz i w Gliwicach. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Oliwia Jabłońska – pływanie – uczestniczka Igrzysk Paraolimpijskich w Londynie 2012 (srebrny medal), Rio de Janeiro 2016 (brązowy medal); oba medale w konkurencji 100 m stylem motylkowym (S10), a także w Tokio 2020 (brązowy medal na 400 m w stylu dowolnym, z powodu pandemii igrzyska odbyły się w 2021 r.). Dwukrotna mistrzyni świata i dwukrotna mistrzyni Europy, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorek. Zawodniczka klubu Start Wrocław. W 2013 r. została laureatką Konkursu Lady D. im. Krystyny Bochenek w kategorii dobry start. Pierwszy seniorski medal (brąz mistrzostw Polski) zdobyła w wieku 12 lat. Wtedy otrzymała powołanie do młodzieżowej reprezentacji narodowej. Po roku zdobyła sześć medali mistrzostw świata juniorów. Studentka AWF we Wrocławiu.

Natalia Kaczmarek – lekkoatletyka – uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Tokio 2020,  które z powodu pandemii odbyły się w roku 2021 (złoty medal w sztafecie mieszanej 4 × 400 m i srebrny w sztafecie kobiet 4 × 400 m). Uczestniczka Mistrzostw Europy w Berlinie 2018 (złoto w sztafecie 4 × 400 m), Halowych Mistrzostw Świata w Toruniu 2014 (brąz w sztafecie 4 × 400 m) i Birmingham 2018 (srebro w sztafecie 4 × 400 m) oraz Młodzieżowych Mistrzostw Europy w Gävle 2019 (złoto w biegu na 400 m i w sztafecie 4 × 400 m). Studentka AWF we Wrocławiu.

Marian Kasprzyk – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie 1960 (brązowy medal), Tokio 1964 (złoty medal) i Meksyku 1968. Trenował w Sparcie Ziębice (1955–1957), Nysie Kłodzko (1957–1958), pierwszoligowym BBTS Bielsko (1958–1961 i 1964–1969), Górniku Wesoła (1970–1974) i Górniku Pszów (1975–1976). Nazywano go Polskim Pappem. Brązowy medalista mistrzostw Europy w Belgradzie (1961). Drużynowy mistrz Polski w zespole BBTS Bielsko (1959–1960) i dziewięciokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1960–1967, 6–1-2). Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem Górnika Knurów, Górnika Wesoła, Górnika Pszów i BBTS Bielsko. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Laureat nagrody im. Aleksandra Rekszy. Działacz Okręgowego Związku Bokserskiego w Katowicach.

Janusz Kierzkowski (1947–2011) – kolarstwo – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 (brązowy medal), Monachium 1972 i Montrealu 1976. Kolarz torowy. Zawodnik Sparty Wrocław (1969–1971), Legii Warszawa (1967–1968) i Dolmelu Wrocław (1972–1977). W młodości amatorsko grał w koszykówkę i trenował pływanie. Specjalizował się w wyścigu na 1 km ze startu zatrzymanego. Czterokrotny medalista mistrzostw świata, czternastokrotny mistrz Polski. Najlepszy torowiec w historii kolarstwa polskiego (1921–1986) w rankingu z okazji stulecia polskiego cyklizmu. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. złotym, srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Działacz sportowy w OZKol Wrocław.

Krzysztof Kosedowski – boks – Moskwa 1980 (srebrny medal w wadze piórkowej). Zawodnik Wisły Tczew (1975–1976), Stoczniowca Gdańsk (1977–1978) i Legii Warszawa (1979–1989). Czterokrotny indywidualny mistrz kraju: w wadze piórkowej (1980, 1981, 1985) i lekkiej (1986), sześciokrotny drużynowy mistrz Polski w barwach Legii (1980, 1982–1986) i siedmiokrotny reprezentant barw narodowych w meczach międzypaństwowych (1980–1984, 6 zwycięstw i 1 porażka). Uczestnik mistrzostw świata w Reno (1986) i mistrzostw Europy (1981, 1983). Srebrny medalista z Tampere (1981). Zwycięzca m.in. turniej im. F. Stamma (1979) i turniej „Złotej Łódki” (1980). W sumie stoczył 287 walk (256-3-28). Absolwent kursu instruktorskiego w AWF we Wrocławiu. Podoficer Wojska Polskiego. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener i kierownik sekcji bokserskiej CWKS Legia.

Małgorzata Książkiewicz-Kubka – strzelectwo sportowe – uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie 1992 (brązowy medal) i Atlancie 1996. Specjalizuje się w strzelaniu z karabinka standardowego z trzech postaw. Reprezentantka Gwardii Zielona Góra (od 1980). W młodości jeździła na rowerze, lubiła biegać. W 1986 r. wywalczyła brązowy medal mistrzostw Europy (karabin standard 60 strzałów leżąc, drużynowo). Dwukrotna medalistka mistrzostw Europy seniorek (1991) i ośmiokrotna mistrzyni Polski (1989–1995). Po zakończeniu kariery sportowej podjęła pracę w Komendzie Policji w Zielonej Górze, zajmując się wydawaniem pozwolenia na posiadanie broni. Absolwentka Studium Trenerskiego przy AWF we Wrocławiu. Trener oraz sędzia sportowym. Odznaczona m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Marek Łbik – kajakarstwo – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Moskwie 1980 i Seulu 1988 (medale srebrny i brązowy). Kanadyjkarz. Medale na IO w Seulu wywalczył wraz z Markiem Dopierałą (500 m i 1000 m). Ośmiokrotny medalista mistrzostw świata, wielokrotny medalista mistrzostw Polski. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony 8 razy Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Absolwent AWF we Wrocławiu.

Renata Mauer-Różańska – strzelectwo sportowe – uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie 1992, Atlancie 1996 (medale: złoty w konkurencji karabin pneumatyczny i brązowy w karabinie sportowym w trzech postawach), Sydney 2000 (złoty medal w konkurencji strzelania w trzech postawach) i Atenach 2004. Zawodniczka Związkowego Klubu Strzeleckiego w Warszawie (1984–1989) i WKS Śląsk Wrocław (od 1989). W 1990 r. wywalczyła srebrny medal na mistrzostwach seniorów. Absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu oraz studiów trenerskich i studiów technik relaksacyjnych AWF we Wrocławiu. Nauczyciel akademicki wrocławskiej AWF. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalami za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Tomasz Motyka – szermierka – uczestnik Igrzysk Olimpijski w Pekinie 2008 (srebrny medal w turnieju drużynowym wraz z Radosławem Zawrotniakiem, Robertem Andrzejukiem i Adamem Wierciochem). Brązowy medalista mistrzostw Europy (2003, indywidualnie), a także indywidualny i drużynowy mistrz Europy (2005). W 2009 r. wywalczył wraz z drużyną brązowy medal mistrzostw świata. Absolwent AWF we Wrocławiu. W 2016 r. uzyskał stopień doktora nauk o kulturze fizycznej. W 2018 r. w wyborach samorządowych został wybrany na radnego miasta Wrocław.

Mieczysław Nowak – podnoszenie ciężarów – uczestnik Igrzysk Olimpijski w Tokio 1964 (brązowy medal), Meksyku 1968 i Monachium 1972. Zawodnik LZS Wołów, Śląska Wrocław i Floty Gdynia (1955–1972). Startował w wadze piórkowej. Początkowo uprawiał lekkoatletykę (skok o tyczce) oraz boks. Ciężary zaczął podnosić w czasie służby wojskowej. Trzynastokrotny rekordzista i czterokrotny mistrz Polski. Mistrz świata z Columbus (1970). Na mistrzostwach świata zdobył ponadto dwukrotnie srebrny i raz brązowy medal. Na mistrzostwach Europy wywalczył trzy złote, dwa srebrne i jeden brązowy medal. Absolwent Studium Trenerskiego AWF we Wrocławiu. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. czterokrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Kazimierz Paździor (1935–2010) – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Rzymie 1960 (złoty medal). Z boksem zetknął się w przyzakładowym klubie Broń (1951–1955). Zawodnik OWKS Lublin (1956), CWKS Legii Warszawa (1956–1957) i Broni Radom (1958–1961). W barwach narodowych zadebiutował w mistrzostwach Europy w Pradze (1957), na których wywalczył tytuł mistrzowski. Dwukrotny mistrz Polski w wadze lekkiej (1958, 1960) oraz drużynowy mistrz kraju z CWKS Warszawa (1956/1957). Dwunastokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1957–1961, 10 zwycięstw i tylko 2 porażki). Po zakończeniu kariery sportowej łączył pracę starszego ekonomisty w Zakładach Metalowych im. Waltera ze szkoleniem pięściarzy miejscowej Broni (1962–1964). Jako trener prowadził pięściarzy Zagłębia Lubin (1970–1979) i Gwardii Wrocław (1979–1986). Absolwent wieczorowego Technikum Ekonomicznego, zaocznych studiów w warszawskiej SGPiS oraz dwuletniego Studium Trenerskiego przy wrocławskiej AWF. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat nagrody im. Aleksandra Rekszy.

Paweł Rańda – wioślarstwo – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Pekinie 2008 (srebrny medal w konkurencji czwórek bez sternika wagi lekkiej wraz z Miłoszem Bernatajtysem, Bartłomiejem Pawełczakiem, Łukaszem Pawłowskim) i Londynie 2012. Brązowy medalista mistrzostw świata w Gifu (2005) oraz mistrzostw świata w Poznaniu w czwórkach bez sternika wagi lekkiej (2009). Na zawodach Pucharu Świata w Lucernie w 2005 r. zajął trzecie miejsce (czwórka bez sternika wagi lekkiej). Młodzieżowy mistrz świata – jedynka wagi lekkiej (2001). Trzykrotny mistrz Polski: jedynka wagi lekkiej (2003), dwójka podwójna wagi lekkiej (2003, 2004, 2006), czwórka podwójna wagi lekkiej (2006). Brązowy medalista mistrzostw Polski: dwójka podwójna wagi lekkiej (2007). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

MarWiesław Rudkowski (1946–2016) – boks – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku 1968 i Monachium 1972 (srebrny medal). Czterokrotny drużynowy mistrz Polski w zespole Legii (1968/1969, 1971, 1973, 1975) i trzynastokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1965–1974, 8 zwycięstw i 5 porażek). Czterokrotnie brał udział w mistrzostwach Europy (1967, 1971, 1973, 1975), na których zdobył medale złoty, srebrny i brązowy. Od 1967 r. przez 9 lat nie przegrał walki w Polsce. Zwycięzca turnieju „Czarne diamenty” w kat. lekkośredniej (1972) i turnieju „Czarne Tulipany” w Holandii (1972). Stoczył w sumie 268 walk (248-4-16). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Działacz PKOl, Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. Trener kadry juniorów w PZB.

Eugeniusz Skarupa – podnoszenie ciężarów – uczestnik Igrzysk Paraolimpijskich w Arnhem 1980 (srebrny medal). Podczas sprawdzianu przedolimpijskiego w Łodzi, ważąc 49,2 kg (startował w kategorii wagowej do 51 kg), wycisnął sztangę o ciężarze 157,5 kg. Rok później został mistrzem świata inwalidów w podnoszeniu ciężarów (Anglia 1981). Karierę zawodnika zakończył po mistrzostwach świata w Paryżu, na których zdobył brązowy medal. Absolwent AWF we Wrocławiu (1991, trener II klasy lekkoatletyki). Uzyskał tytuł klasyfikatora narodowego medyczno-sportowego w koszykówce na wózkach. Szkoleniowiec i działacz sportu niepełnosprawnych. Prezes Startu Wałbrzych. Odznaczony złotym, srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, a także złotym Medalem za Zasługi dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego.

Andrzej Sokołowski – piłka ręczna – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium 1972 i Montrealu 1976 (brązowy medal). Zawodnik Gwardii Opole i Śląska Wrocław. Od 1970 r. reprezentant Polski. Siedmiokrotny mistrz Polski w drużynie Śląska (1972–1978) i 145-krotny reprezentant Polski (1968–1976), m.in. medalista Pucharu Świata (1974, 2 miejsce) i finalista mistrzostw świata (1974, 4 miejsce). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Śląska Wrocław i drużyn belgijskich. Student wrocławskiej AWF.

Leszek Swornowski – szermierka – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu 1976 i Moskwie 1980 (srebrny medal w turnieju drużynowym, partnerzy: Piotr Jabłkowski, Andrzej Lis, Ludomir Chronowski i Mariusz Strzałka). Szpadzista AZS Wrocław, jeden z wielu wychowanków trenera Adama Medyńskiego (od 1968). Dwukrotny mistrz (1978, 1986) i wicemistrz (1982, 1984) Polski oraz jedenastokrotny drużynowy mistrz kraju (1977–1987) i trzykrotny wicemistrz (1974–1976). Brązowy medalista mistrzostw świata z Melbourne (1979) i mistrzostw Europy w Lizbonie (1983). Był także finalistą mistrzostw świata w konkurencji drużynowej (Rzym 1982 i Wiedeń 1983). Zdobył drużynowy tytuł wicemistrza Uniwersjady w Edmonton (1983). Pod koniec kariery sportowej reprezentował barwy wrocławskiego Kolejarza jako zawodnik, instruktor i trener. Absolwent wrocławskiej AWF. Odznaczony m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi.

Ryszard Szurkowski (1946–2021) – kolarstwo – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium 1972 (srebrny medal w wyścigu drużynowym) i Montrealu 1976 (srebrny medal). Zawodnik LZS Milicz (1966), Radomiaka (służba wojskowa), Dolmelu Wrocław (1968–1978), FSO Warszawa (1979) oraz Poloneza Warszawa (1979–1982). Członek kadry narodowej (1969–1980). Zadebiutował w 1969 r. w Wyścigu Pokoju 1969, w którym zajął drugie miejsce. Dwa kolejne Wyścigi (1970, 1971) wygrał. W 1973 r. w Barcelonie wywalczył tytuł mistrza świata w indywidualnym wyścigu szosowym. Dwukrotny mistrza świata w jeździe drużynowej (1973, 1975), dwunastokrotny mistrz Polski w wyścigach szosowych. Po zakończeniu kariery zawodniczej trener kadry narodowej i olimpijskiej PZKol (1984–1988). Kierownik wyszkolenia tego związku i jego sportowy wiceprezes. Poseł na Sejm PRL (1985–1989). Twórca pierwszej w Polsce Zawodowej Grupy Kolarskiej Exbud w Kielcach, KS Szurkowski w Warszawie. Najlepszy sportowiec Polski w plebiscycie czytelników „Przeglądu Sporowego” (1971, 1973). Odznaczony m.in. siedmiokrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim, Krzyżem Komandorskim i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Absolwent wrocławskiej AWF.

Józef Zapędzki – strzelectwo sportowe – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Tokio 1964, Meksyku 1968 (złoty medal), Monachium 1972 (złoty medal), Montrealu 1976 i Moskwie 1980. Specjalizował się w strzelaniu z pistoletu (wojskowego, dowolnego, pneumatycznego, szybkostrzelnego). Reprezentant LPŻ (Gubin, Sława Śląska, Zielona Góra) i Śląska Wrocław. W ciągu 23 lat czynnego uprawiania sportu wziął udział w 626 konkurencjach, z których wygrał 251, ustanawiając 2 rekordy olimpijskie i 17 rekordów Polski (uzyskał też 16 wyników równych rekordowi kraju). Wielokrotny (22 razy) mistrz Polski, medalista mistrzostw świata i Europy. Podpułkownik Wojska Polskiego. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. czterokrotnie złotym, dwukrotnie srebrnym i czterokrotnie brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Absolwent AWF we Wrocławiu, uzyskał również uprawnienia trenera.

Władysław Żmuda – piłka nożna – uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Montrealu 1976 (srebrny medal). Obrońca, stoper, zawodnik Motoru Lublin (1966–1972), Gwardii Warszawa (1972–1974), Śląska Wrocław (1974–1980), Widzewa Łódź (1980–1982), Hellasu Verona (1982–1984), Cosmosu Nowy Jork (1984) i US Cremonese Cremona (1984–1987). Trzykrotny mistrz Polski (1977 Śląsk oraz 1981 i 1982 Widzew). Zdobywca Pucharu Polski (1976). Reprezentant kraju (91 A + 2 i 2 bramki). Uczestnik czterech finałów mistrzostw świata (1974, 1978, 1982, 1986), na których dwukrotnie wywalczył trzecie miejsce (1974, 1982). Po zakończeniu kariery sportowej prowadził szkółkę piłkarską w Weronie. Członek sztabu szkoleniowego kadry narodowej. W 1997 r. został pomocnikiem Pawła Janasa w kadrze młodzieżowej, a potem najbliższym współpracownikiem selekcjonera kadry narodowej seniorów Jerzego Engela. Absolwent wrocławskiej AWF i Międzynarodowej Szkoły Trenerskiej we Włoszech. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym i złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.