3 czerwca br. mija 100 rocznica urodzin mgr Henryka Antczaka, naszego absolwenta, zapamiętanego równie i z tego, że otrzymał indeks z numerem 1. Już w czasach studenckich był On znakomitym zawodnikiem licznych dyscyplin sportowych, a szczególnie piłki siatkowej, reprezentując Polskę na wielu imprezach, w tym mistrzostwach świata.
Henryk Antczak urodził się 3 czerwca 1921 roku w Białymstoku. Jeszcze przed wojną zdał tzw. małą maturę w Pińczowie (1938), następnie uczęszczał do liceum w Radomie. Po wybuchu wojny pracował w latach 1940-1943 w Starachowickich Zakładach Górniczych, a następnie, już do zakończenia wojny, w biurze Powiatowego Inspektoratu Pożarnictwa w Piotrkowie Trybunalskim W tym czasie, na tajnych kompletach, uzyskał świadectwo dojrzałości. Podczas okupacji walczył w szeregach Armii Krajowej na Kielecczyźnie.
Po wyzwoleniu podjął na rok pracę w oddziale powiatowym Państwowego Urzędu Repatriacyjnego (PUR) w Kutnie, skąd zwolnił i przyjechał do Wrocławia, celem dalszej edukacji.
W roku 1946 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, jednak duże zaangażowania sportowe, w tym intensywne treningi z siatkówki, skłoniły Go do przeniesienia się na Roczny kurs wychowania fizycznego, a następnie do Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Studia ukończył w roku 1949, natomiast tytuł magistra wychowania fizycznego uzyskał w r. 1953.
Jeszcze podczas studiów (1948) podjął pracę w charakterze inspektora ds. związków sportowych w Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej we Wrocławiu, skąd służbowo został przeniesiony do Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Sportowego na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu, na stanowisko kierownika wyszkolenia.
Pracę w WSWF we Wrocławiu rozpoczął 1 czerwca 1955 na stanowisku star- szego wykładowcy, a następnie adiunkta w Zakładzie Zespołowych Gier Sportowych. W latach 1972-1975 pełnił funkcję kierownika tego Zakładu. W roku 1976 został przeniesiony do Zakładu Turystyki i Rekreacji, w których pracował do końca.
Mgr Henryk Antczak był wybitnym i szanowanym zawodnikiem, ze szczególnym zamiłowaniem do piłki siatkowej.
Był kapitanem pierwszej powojennej reprezentacji Polski. Uczestniczył m.in. w Mistrzostwach Świata w Pradze (1949), Mistrzostwach Europy w Sofii (1950), Mistrzostwach Świata w Moskwie (1952).
Jako trener wychował kilka pokoleń świetnych zawodników, a będąc równocześnie nauczycielem akademickim, wykształcił kilkuset trenerów i instruktorów piłki siatkowej. Jednocześnie był bardzo czynnym działaczem sportowym.
Za osiągnięcia sportowe, działalność organizacyjno-szkoleniową i wychowawczą otrzymał wiele me- dali i odznaczeń, m.in.: Medale 10.lecia, 15.lecia i 20.lecia PRL, Medal 100.lecia Sportu Polskiego, Medal Budowniczego Wrocławia, przyznano Mu również tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu, Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej, Złotą Odznakę AZS oraz Złoty Krzyż Zasługi.
Był człowiekiem bardzo skromnym, cechowała Go wysoka kultura osobista, a jako zawodnik był niezwykle ambitny. Swoim wychowankom przekazywał z pasją wiedzę i umiejętności, ale przede wszyst- kim zasady fair play, służąc przykładem nie tylko na boisku. Uczył tradycji sportowych zachowań, koleżeństwa, przyjaźni oraz jak należy godnie reprezentować środowisko i barwy kraju.
Jego działalność, jak i pracę w naszej Akademii, przerwała nagła śmierć 4 marca 1985 roku.
Opracowała: Elżbieta Radziwon na podstawie wydawnictw jubileuszowych i zbiorów Centrum Historii Uczelni
