Strona główna / Wystawa 75-lecia

Wystawa 75-lecia

Powstanie, przekształcenie SWF – WSWF – AWF

W 1946 roku przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu zostało powołane Studium Wychowania Fizycznego (SWF)29 października 1946 roku  otwarto jednoroczny kurs wychowania fizycznego dla nauczycieli.

W październiku 1949 roku, w wyniku oddzielenia się Wydziału Lekarskiego od Uniwersytetu i Politechniki, SWF na krótko stało się jednym z wydziałów nowej, autonomicznej uczelni – Akademii Medycznej, formalnie powstałej 1 stycznia 1950 roku. 

5 lipca 1950 roku rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie przekształcenia Studiów Wychowania Fizycznego przy Akademiach Medycznych w Poznaniu, Wrocławiu i Krakowie w Wyższe Szkoły Wychowania Fizycznego (WSWF) dotychczasowe Studium Wychowania Fizycznego we Wrocławiu stało się samodzielną placówką akademicką.

Po ponad dwudziestu latach, na mocy decyzji Rady Ministrów z 11 grudnia 1972 roku została przekształcona w  Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Obecna nazwa naszej Uczelni w języku angielskim, zgodnie z obowiązującą od dnia 24 czerwca 2021 roku Uchwałą Senatu Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu nr 24/2021, brzmi Wroclaw University of Health and Sport Sciences.

Inauguracje roku akademickiego, Święto Uczelni

Inauguracja roku akademickiego to wydarzenie szczególne w życiu każdej uczelni. Kadry upamiętniające te chwile stanowią bogaty zbiór również w archiwach Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Początkowo, w związku z umiejscowieniem historycznym Studium Wychowania Fizycznego jako zalążka przyszłej Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego (później AWF), w strukturach Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, inauguracje stanowiły święto wspomnianych uczelni. Stąd też tradycją do dnia dzisiejszego stało się rozpoczynanie roku akademickiego w Auli Leopoldina (od kilku lat również w Oratorium Marianum) Uniwersytetu Wrocławskiego.

Najczęściej podczas inauguracji w programie zawarte są następujące punkty:

  1. Otwarcie uroczystości przez Rektora;
  2. Sprawozdanie rektorskie za ubiegły rok akademicki, z informacjami o najważniejszych wydarzeniach w życiu Akademii;
  3. Otwarcie przez Rektora nowego roku akademickiego tradycyjną formułą: Quod bonum, felix, faustum, fortunatumque sit.
  4. Immatrykulacja przedstawicieli grup nowo przyjętych studentów;
  5. Promocja doktorów;
  6. Wręczanie nagród i odznaczeń;
  7. Wykład inauguracyjny.

Święto Uczelni uchwalone przez Senat Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu jako wydarzenie upamiętniające urodziny pierwszego Rektora Uczelni, obchodzone jest od 2003 roku. Tradycyjnie w okolicach 22 października obchody Święta rozpoczyna złożenie kwiatów na grobie prof. Andrzeja Klisieckiego przez władze Uczelni.

Pierwsze Święto Uczelni odbyło się w Auli Leopoldina Uniwersytetu Wrocławskiego. Od roku 2004 uroczyste posiedzenie Senatu z okazji Święta Uczelni odbywa się w holu budynku P4. Bardzo ważnym elementem programu posiedzenia jest odnowienie aktu immatrykulacji rocznika obchodzącego jubileusz jej 50-lecia.

Wydziały AWF Wrocław, Immatrykulacje

Wydziały w strukturze Uczelni pojawiły się w 1976 roku, kiedy to wyodrębniono organizacyjnie Wydział Wychowania Fizycznego, w którym funkcjonowały cztery instytuty oraz Wydział Turystyki i Rekreacji z dwoma instytutami. W roku 1981 pojawił się jeden wydział, łączący poprzednie, z tym, że obejmował on w swojej strukturze 11 katedr. W roku 1995 utworzono Wydział Rehabilitacji Ruchowej (przemianowany w 1998 na Wydział Fizjoterapii). Od roku 2011 do 2020 funkcjonował Wydział Nauk o Sporcie, który po kolejnej restrukturyzacji został połączony z Wydziałem Wychowania Fizycznego. Obecnie w strukturze Uczelni funkcjonują: Wydział Wychowania Fizycznego i Sportu oraz Wydział Fizjoterapii.

Władze poszczególnych wydziałów w czasie uroczystości noszą togi z różniącymi się kolorystycznie elementami (Wydział Wychowania Fizycznego – czerwony, Wydział Fizjoterapii – zielony, Wydział Sportu – niebieski).

Niezwykle ważnym wydarzeniem dla studenta każdego wydziału jest z pewnością moment pełnoprawnego wkroczenia w poczet studentów, co potwierdza fakt złożenia ślubowania podczas tzw. immatrykulacji.

Tekst ślubowania:

Wstępując do wspólnoty akademickiej Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu ślubuję uroczyście:

  • zdobywać wiedzę i umiejętności,
  • postępować zgodnie z prawem, tradycją i obyczajami akademickimi,
  • dbać o dobre imię Akademii i godności studenta.

Zamiejscowe punkty konsultacyjne dla studiów zaocznych

Na przełomie lat 50 i 60-tych powołano we wrocławskiej uczelni punkty konsultacyjne studiów zaocznych prowadzonych dotąd tylko przez warszawską AWF. W roku akademickim 1967/1968 powstało Studium dla Pracujących i Studium Doskonalenia Kadr przy Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, które z czasem rozwinęło się do pełnoprawnych studiów zaocznych, kształcących magistrów wychowania fizycznego, instruktorów i trenerów. Przez 20 lat (1971 -1991) główny ciężar kształcenia w trybie studiów zaocznych przyjął na siebie Ośrodek Zamiejscowy AWF Wrocław w Jeleniej Górze, pod prężnym kierownictwem doc. dr Eugeniusza Drozda. Przez następnych kilka lat podobny punkt funkcjonował w Lubinie (od 1981r.).

Nadawanie tytułów i stopni

W 1956 roku Uczelnia uzyskała uprawnienia do nadawania stopni magisterskich, od 1966 roku posiada prawa doktoryzowania, a od 1990 roku prawa przeprowadzania przewodów habilitacyjnych.

Pierwsze doktoraty pracowników WSWF we Wrocławiu
Dzięki staraniom JM rektora prof. Jana Konopnickiego w 1959 roku Rada Naukowa Instytutu Kultury Fizycznej w Warszawie, na sesji wyjazdowej we Wrocławiu, przeprowadziła dwie pierwsze obrony prac doktorskich z wychowania fizycznego: Zbigniewa Skrockiego i Mariana Weinerta.

Doktoraty na Wydziale Wychowania Fizycznego AWF we Wrocławiu
Stopnie doktora nadawane przez Radę Wydziału Wychowania Fizycznego to: doktor nauk wychowania fizycznego (Monitor Polski 1966, Nr 66; 1979, nr 11, poz. 69), doktor nauk kultury fizycznej (Monitor Polski 1987, nr 23, poz. 191; 1988, nr 24, poz. 2185) i doktor nauk o kulturze fizycznej (Monitor Polski 1996, nr 17, poz. 219).

Pierwsze doktoraty w murach Uczelni został obronione 7 marca 1967 roku przez: Jadwigę Chodemicką, „Kształtowanie się niektórych cech motorycznych w współzależność ich z własnościami morfologicznymi studentek WSWF we Wrocławiu” oraz Stanisława Sochę, „Zależność miedzy wybranymi cechami somatycznymi i motorycznymi, a osiągnięciami sportowymi czołowych miotaczy Polski”.

Doktoraty na Wydziale Fizjoterapii AWF we Wrocławiu
Pierwsze doktoraty zostały obronione w 2003 roku przez: Iwonę Demczyszak, Katarzynę Kisiel-Sajewicz i Dariusza Milko.

Ważnym momentem, podnoszącym prestiż wrocławskiej AWF w środowisku akademickim, było uzyskanie we wrześniu 1990 roku uprawnień do nadawania stopnia doktora habilitowanego nauk o kulturze fizycznej. Pierwsze kolokwium habilitacyjne w marcu 1991 roku dotyczyło rozprawy Marka Zatonia (laureata Lauru Akademii Wychowania Fizycznego z roku 2019) „Wartość kryteriów fizjologicznych w kontroli i regulacji wysiłku sportowego”. W ciągu dwóch następnych lat przeprowadzono kolejne pięć kolokwiów: Ryszarda Panfila, Marka Woźniewskiego, Pawła Kowalskiego, Tadeusza Koszczyca i Tadeusza Skolimowskiego.

Studia doktoranckie, Szkoła Doktorska

Studia doktoranckie we wrocławskiej AWF powołano w roku 1994 zarządzeniem ówczesnego Rektora prof. dr hab. Krzysztofa Sobiecha z dnia 25 maja. Utworzono studia doktoranckie w zakresie dyscypliny naukowej – nauki o kulturze fizycznej, które były prowadzone zarówno w systemie stacjonarnym (5 lat), jak i zaocznym (4 lata). Pierwszym kierownikiem studiów doktoranckich był prof. dr hab. Zbigniew Naglak. Wiele lat funkcję tę pełni prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc.

Uchwałą Senatu z dnia 21 czerwca 2007 roku wprowadzono również studia doktoranckie w systemie eksternistycznym.

Na Wydziale Fizjoterapii studia doktoranckie utworzono w roku 2011 (Zarządzenie nr 29/2011 Rektora Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu z dnia 26 lipca 2011 r.).

Od roku 2019 funkcjonuje w strukturze Uczelni Szkoła Doktorska, która kształci doktorantów w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu i w dyscyplinie nauk o kulturze fizycznej (Zarządzenie nr 30/2019 z dnia 17 kwietnia 2019 r. w sprawie: utworzenia szkoły doktorskiej w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu). Funkcję dyrektora Szkoły Doktorskiej powierzono dr hab. Małgorzacie Mraz, prof. AWF.
Studenci doktoranci również uczestniczą w akcie immatrykulacji.

Uroczysta promocja na stopień doktorski większości doktorantów ma miejsce podczas Święta Uczelni (nielicznych reprezentantów podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego) i następuje po złożeniu stosownego ślubowania, którego treść odczytuje Dziekan:

Ślubuję uroczyście, że zawsze będę postępować tak, jak tego wymaga godność nadanego mi stopnia doktora.
Ślubuję uroczyście, że w miarę moich sił będę przyczyniać się do rozwoju i upowszechniania nauki.

(Po tych słowach wszyscy promowani wypowiadają słowo):

Ślubuję

Ślubuję uroczyście,
że zawsze i wszędzie dbać będę o dobre imię Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, w której uzyskałem zaszczytny stopień doktora nauk o kulturze fizycznej, i że w razie potrzeby służyć jej będę pomocą wedle moich możliwości.

(Po tych słowach wszyscy promowani wypowiadają słowo)

Ślubuję

Laur Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, doktorzy Honoris Causa

Jesienią 2003 roku Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola, wsparte uchwałami wysokich senatów, podjęło uchwałę o nadaniu Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II Złotego Lauru Akademickiego. Decyzja Kolegium została oficjalnie ogłoszona 15 listopada 2003 roku w katedrze wrocławskiej podczas mszy św. sprawowanej w intencji Papieża, w ramach dorocznego Święta Nauki. W uroczystości wręczenia lauru na specjalnej audiencji w Watykanie wziął udział ówczesny Rektor naszej Uczelni prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc.

Zainspirowani tą szczytną ideą Senat Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu podjął Uchwałę Senatu nr 63 z 22 grudnia 2005 r. i wyraził zgodę na wprowadzenie Wyróżnienia ,,Laur Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu” oraz zatwierdził Regulamin jego przyznawania. Laur został zaprojektowany przez prof. Zbigniewa Horbowego – wybitnego artystę plastyka, zajmującego się wzornictwem przemysłowym i użytkowym, byłego rektora Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

W 2006 roku przyznano Laur po raz pierwszy profesorowi Julianowi Jonkiszowi. Otrzymał je w dowód uznania za ogrom zasług dla naszej Uczelni, jako wieloletni rektor AWF we Wrocławiu (1973-1981), pracujący nieprzerwanie w latach 1952-2007.

Pozostali laureaci tego wyróżnienia to: prof. Zdzisław Zagrobelny, Zbigniew Naglak, Tadeusz Bober, Antoni Janusz, Tadeusz Skolimowski, Zofia Dowgird, Marian Golema, Tadeusz Koszczyc, Zofia Ignasiak, Krystyna Zatoń, Marek Zatoń, Jan Chmura oraz Gabriel Łasiński.

Doctor honoris causa (łac. doktor dla zaszczytu)

9 czerwca 1994 r. Senat Uczelni podjął Uchwałę nr 6/96 w sprawie zasad i trybu nadawania tytułu doctora honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Ten szczytny tytuł otrzymali dotychczas: Primo Nebiolo, Zbigniew Drozdowski, Tadeusz Ulatowski, Renne de Lubersac, Władimir Zatsiorski, Kazimierz Denek, Robert M. Malina, George E. Kilian, Tadeusz Luty, Tadeusz Szulc, Krystyna Nazar, Guang H. Yue, Peter Weinberg, Andrzej Wit, Peter Weinberg, Krzysztof Klukowski, Claude-Louis Gallien, Jerzy Smorawiński, Marek Bojarski, Wiesław Osiński oraz Andrzej Kraśnicki, absolwent Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu.

Tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, wręczany jest w czasie uroczystej inauguracji roku akademickiego – więcej informacji.

Centrum Historii Uczelni, Senacka Komisja Historii

Decyzjami Senatu Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu z dnia 26 września oraz 25 października 2002 roku powołane zostały Centrum Historii Uczelni oraz Senacka Komisja Historii AWF we Wrocławiu. Założycielem i głównym organizatorem Centrum Historii oraz pierwszym przewodniczącym Senackiej Komisji Historii AWF był nieżyjący już prof. dr hab. Bogdan Czabański, którego ideą było utworzenie, wzorem innych uczelni, Muzeum Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Pierwsze posiedzenie tej Komisji odbyło się 28 października 2002 roku. Oprócz profesora Czabańskiego pierwszą komisję tworzyli: prof. dr hab. Zbigniew Naglak, prof. dr hab. Ewaryst Jaskólski, dr Ryszard Jezierski, dr Leszek Kulmatycki, dr Grażyna Dąbrowska i dr Bożena Sekita. Nakreślono wówczas plan działania do roku 2006, skupiając się głównie na pracach związanych z jubileuszem 60-lecia AWF.

Po śmierci profesora Czabańskiego (2003) komisja kontynuowała swoją działalność. W następnych kadencjach funkcje przewodniczącego pełnili kolejno: dr Ryszard Jezierski (2003-2005), prof. dr hab. Zbigniew Naglak (2005-2008), dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. AWF (2008-2020) i aktualnie dr hab. Ryszard Jasiński, prof. AWF.

Centrum Historii Uczelni mieści się w budynku P3 na terenie Stadionu Olimpijskiego. Do prowadzenia działalności Centrum powołano Elżbietę Radziwon, a w marcu 2004 r. zatrudniono, na stanowisko specjalisty ds. dokumentacji fotograficznej, dra Henryka Nawarę (pracował do 2020 r.). W roku 2020 dołączyła do Centrum Historii dr Regina Kumala (współpracująca z Centrum w początkowych latach jego działalności jako wolontariusz). Od 2009 roku wydawany jest dzięki pracy członków komisji i Centrum Historii rocznik „Zeszyty Historyczne”, poświęcony zasłużonym postaciom Uczelni bądź istotnym wydarzeniom w jej historii.

Centrum Historii Uczelni ma w swoich zbiorach kserokopie wielu dokumentów historycznych dotyczących pierwszych lat działalności uczelni, zbiór ponad 20 000 fotografii (historycznych i aktualnych), m.in. kserokopie odręcznych życiorysów profesorów byłego Studium Wychowania Fizycznego i inne pamiątki. Tradycją stały się organizowane przez Centrum Historii coroczne spotkania Rektora z Seniorami Szkoły, podczas których kultywuje się pamięć o wydarzeniach i postaciach uczelni.

Centrum Historii Uczelni jest otwarte dla każdego, kto chciałby zapoznać się z historią Uczelni. Odbywają się tu również zajęcia dydaktyczne z Historii Kultury Fizycznej w ramach realizacji przedmiotu o tej samej nazwie.

Centrum propaguje również swoją pracę oraz historię AWF Wrocław poprzez publikowanie informacji i materiałów w Życiu Akademickim, Biuletynie Absolwentów, Stowarzyszeniu Muzeów Uczelnianych, mediach społecznościowych i in.

Historia jest wartością, dzięki której kształtuje się przyszłość. Obowiązkiem jest więc przechowywanie tego, co pozostało po tych, którzy tę historię tworzyli.

Stowarzyszenie Absolwentów

Stowarzyszenie Absolwentów AWF we Wrocławiu powstało w 1991 roku. Pomysłodawcą i inicjatorem był ówczesny Rektor prof. Tadeusz Bober, któremu przyświecały wzory zachodnich, a zwłaszcza amerykańskich uczelni, z którymi profesor miał w tym czasie ścisłe kontakty. W grudniu 1990 r. JM Rektor powołał 18-to osobowy Komitet Założycielski z dr Adamem Haleczko na czele. Funkcję pełnomocnika rektora ds Stowarzyszenia powierzył dr Antoniemu Kaczyńskiemu. […] Po opracowaniu i zatwierdzeniu przez Zarząd Statutu Stowarzyszenia 24 kwietnia 1991 r. dokonano w Sądzie Wojewódzkim rejestracji Stowarzyszenia, dzięki czemu uzyskano osobowość prawną. (Źródło:absolwenci.awf.wroc.pl)

W dniu 12 stycznia 1991 r. odbyło się, z udziałem 180 osób, pierwsze Walne Zebranie, na którym wybrano władze Stowarzyszenia. Pierwszym prezesem Stowarzyszenia Absolwentów był Franciszek Muszyński. Funkcję prezesa Stowarzyszenia pełnili również: Ryszard Jezierski, Tadeusz Bober, Halina Jezierska i Władysław Kopeć.

Jako główne cele Stowarzyszenie określiło m.in.: zachowanie łączności pomiędzy Uczelnią a jej absolwentami dla dalszego rozwoju Uczelni i jej wspomagania, utrzymywanie więzi koleżeńskich pomiędzy absolwentami oraz propagowanie wśród absolwentów działalności kulturalnej, rekreacyjnej i sportowej. Stowarzyszenie regularnie publikuje Biuletyn Absolwenta a od 2008 roku organizuje spotkanie absolwentów z władzami Uczelni pod nazwą Piknik Pod Kasztanami.

Życie Akademickie, Plebiscyt na najpopularniejszego sportowca i trenera

Pierwszym czasopismem wydawanym w Uczelni był „Pentatlon”, ukazujący się w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu od lutego do listopada 1956 roku. „Inicjatorem założenia pisma był Jacek Moskwa, a „redaktorem odpowiedzialnym” zaś Wojciech Drobik. W kilku numerach przedstawiono problemy szkoły wyższej, uczącej się młodzieży, sprawy kultury studenckiej. Autorami tekstów byli pracownicy (w tym Konopnicki, Weinert i Wegner) i ich podopieczni” (Źródło: Ros S. Czasopisma nienaukowe wydawane w Akademii Wychowania Fizycznego w latach 1956-2002, mps pracy magisterskiej, Wrocław 2003).

W grudniu 1993 roku Senat Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu powołał czasopismo uczelniane – Życie Akademickie, będące miesięcznikiem społeczności akademickiej.

Jego pierwszym redaktorem naczelnym został dr Jerzy Jankowski, był nim,
z krótką przerwą, do roku 2001. W grudniu 2002 roku, po przeszło półrocznej przerwie, wznowiono edycję Życia Akademickiego, którego redaktor naczelną została dr Anna Kiczko.

Zadaniem czasopisma było informowanie czytelników o życiu Uczelni i całego środowiska akademickiego Wrocławia. Początkowo kolejne numery ukazywały się w wersji papierowej, ostatnio tylko w wersji elektronicznej (raz w miesiącu, dostępne na stronie internetowej uczelni).

Po przejściu na emeryturę dr Anny Kiczko, w roku 2016, redakcję objęła mgr Ligia Poniatowska (redaktor naczelna) we współpracy z mgr Anną Cierniak.

Przez wszystkie lata wydawania Życia Akademickiego autorami tekstów byli zarówno przedstawiciele studentów, jak i grona nauczycieli akademickich.

Z okazji 75 lecia Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu opracowano numer specjalny wydany również w wersji papierowej.

Jedną z inicjatyw Życia Akademickiego stał się coroczny Plebiscyt na najpopularniejszego sportowca i trenera Akademii Wychowania Fizycznego. W pierwszym, zorganizowanym w 2003 roku, wśród sportowców zwyciężyła dżudoczka Anita Kubica, a wśród trenerów – Kazimierz Witkowski.

Obecnie znacznie rozbudowano formułę i kategorie Plebiscytu, którego zwieńczeniem jest uroczysta Gala oraz Bal Sportowca.

Biblioteka, Wydawnictwo AWF Wrocław

Studium Wychowania Fizycznego przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej otrzymało od miasta budynki przy ul. Witelona 25, w których wyodrębniono pomieszczenia dla tworzącej się Biblioteki. Księgozbiór gromadzono początkowo głównie dzięki darowiznom. W 1953 r. do Głównego Urzędu Statystycznego złożono po raz pierwszy sprawozdanie z działalności Biblioteki.

W roku 1955 na kierownika Biblioteki Uczelnianej powołano mgr Jadwigę Ceglarek a w roku 1968 stanowisko dyrektora Biblioteki objęła mgr Kamila Czabańska.

W roku 1975 do zbiorów Biblioteki włączono księgozbiór Biblioteki Instytutu Szkolnego Wychowania Fizycznego działającego w latach 1971–1975. Połączone jednostki zachowały nazwę Biblioteka Główna AWF. Na stanowisko p.o. dyrektora jednostki powołano mgr Marię Maciejewską-Kwapisz, absolwentkę bibliotekoznawstwa, pracującą w Bibliotece w latach 1971-2008. W roku 2008 w związku z przejściem na emeryturę dyr. mgr Marii Maciejewskiej-Kwapisz na stanowisko p.o. dyrektora Biblioteki powołano mgr Małgorzatę Stasiak. Od 2012 po przejściu na emeryturę mgr Małgorzaty Stasiak stanowisko p.o. dyrektora objęła mgr Teresa Sobczak.

W roku 2018 na stanowisko dyrektora Biblioteki powołano mgr Ewę Zysek-Nockowską (Uchwała Senatu nr 16/2018).

W ostatnim czasie wnętrze budynku Biblioteki Głównej oddanego do użytku w roku 1985, gruntownie zmodernizowano. Podjęto również szereg działań służących unowocześnieniu funkcjonowania czytelni, wypożyczalni, Centrum Informacji Naukowej oraz baz naukowych. Zawarto umowę z Biblioteką Narodową dotyczącą możliwości korzystania z cyfrowej wypożyczalni ACADEMICA – bazy książek i czasopism ze wszystkich dziedzin wiedzy, znajdujących w zasobach Repozytorium Cyfrowego Biblioteki Narodowej. Przyjęto nowe logo Biblioteki zaprojektowane przez bibliotekarza mgra Pawła Hęćkę.

W murach Biblioteki Głównej swoją siedzibę ma również Wydawnictwo Akademii Wychowania Fizycznego kierowane obecnie przez mgr Beatę Irzykowską (poprzednio Bogusławę Idzik). Wydawnictwo promuje i szeroko rozpowszechnia dorobek naukowy pracowników Uczelni jak również publikuje prace pracowników Uczelni, w postaci skryptów, podręczników i przewodników do ćwiczeń. Początki Wydawnictwa to lata sześćdziesiąte ubiegłego wieku, kiedy to zapoczątkowano seryjne wydawnictwo Rozprawy Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (pierwsze wydanie w 1962 roku) oraz Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (1967), zastapione w późniejszym czasie przez Kwartalnik Naukowy Akademii Wychowania Fizycznego) oraz Studia i Monografie (1980 r.).

Konferencje uczelniane, Studencki ruch naukowy

Kadry historii Akademii Wychowania Fizycznego upamiętniają również wiele konferencji odbywających się w jej murach. Organizowane w większości, jeszcze do niedawna, przez katedry, zakłady czy inne działające w Uczelni jednostki, dawały od zawsze możliwość bieżącej prezentacji wyników najnowszych badań oraz wymiany myśli, w toczących się nieraz do późnego wieczora dyskusji.

Do najwcześniej cyklicznie organizowanych należała Międzynarodowa Szkoła Biomechaniki (organizowana od roku 1981). Wśród innych, obejmujących co najmniej kilka edycji należy wspomnieć dawne międzynarodowe sympozja dotyczące narciarstwa odbywające się w Zieleńcu, konferencję Dydaktyka wychowania fizycznego, odbywającą się w Olejnicy do roku 2011, tzw. Szkołę Rekreacji, Gry z piłką w wychowaniu fizycznym i sporcie oraz Międzynarodowe Sympozjum „Science and Swimming”, organizowane co dwa lata od 2004. Konferencjami o najkrótszym stażu w Uczelni są konferencje pt. Aktywność ruchowa osób niepełnosprawnych, Jakość w Sporcie oraz Aktywność ruchowa na obszarach górskich Polski i Świata.

Studencki ruch naukowy

Pierwsze Studenckie Koło Naukowe (SKN) powstało z inicjatywy Bogdana Czabańskiego i Tadeusza Bobera w połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. W roku 1966 zorganizowano we Wrocławiu II Ogólnopolską Konferencję Studenckich Kół Naukowych, na której studenci WSWF zajęli pierwsze miejsce w punktacji ogólnej. Aktywizacja ruchu naukowego studentów nastąpiła w drugiej połowie lat 70. W roku 1973 powołano Studenckie Towarzystwo Naukowe w miejsce SKN, zrzeszające wówczas 17 kół, skupiających ok. 130 słuchaczy. Cyklicznie odbywały się seminaria naukowe prowadzone w grupach związanych z określoną tematyką. W 1978 roku odbyła się Uczelniana Konferencja STN, na której wygłoszono 18 referatów. Czasy stanu wojennego i politycznych zawiłości spowodowały zwolnienie tempa rozwoju naukowego ruchu studenckiego. Dopiero w połowie kwietnia 1983 roku na wyjazdowej sesji w Kamionkach nastąpiła jego reaktywacja. Wśród opiekunów STN-u należy wspomnieć: Marię Monkiewicz, Henryka Ziobrę, Bożenę Sekitę, Kazimierza Kurzawskiego, Tadeusza Kołacza, Tadeusza Fąka, Jana Kosendiaka, Edwarda Wlazło, Jana Supińskiego, Annę Romanowską-Tołłoczko, Sławomira Winiarskiego, Katarzynę Bulińską i pełniącego funkcję obecnie Kamila Michalika. Liczba kół w ostatnim dziesięcioleciu wahała się między 30 a 41. Corocznym wydarzeniem związanym z prezentacją wyników studenckich prac naukowych (z całego kraju) jest konferencja zwana od roku 2014 Wieczorem Naukowca.

Obozy zimowe i letnie

Zarówno obozy zimowe jak i letnie stanowią integralną część programu nauczania od początku istnienia naszej Uczelni.

W dniach 15-28.02.1947 odbył się pierwszy obóz zimowy w Karpaczu. Zajęcia pod kierownictwem Antoniego Szymańskiego obejmowały przede wszystkim szkolenie narciarskie prowadzone pod okiem instruktorów z Zakopanego. Kolejne zgrupowania (1948-1951) odbyły się w Zieleńcu, uważanym za kolebkę narciarstwa sudeckiego. Następnie w 1951-1953 w miejscowości Bierutowice (obecnie Karpacz Górny). W roku 1954 i 1955 obóz zimowy zorganizowano w Szczyrku, a następnie w latach 1956-1970 zamiennie w Bierutowicach i Zieleńcu. Dwa kolejne zgrupowania (1971-1972) odbyły się w Karpaczu (Wilcza Poręba), skąd w 1972 roku przeniesiono je ponownie do Zieleńca, gdzie studenci obozują do dziś. Do roku 1981 kierownictwo pełnił Bronisław Haczkiewicz zastępując w 1956 r. Antoniego Szymańskiego. Po śmierci Bronisława Haczkiewicza kierownictwo objął Tadeusz Koszczyc. Funkcję kierownika pełnili również: Marek Zatoń, Janusz Lesiewski, Beata Kowalska (Blachura), Piotr Kunysz.

Pierwszy obóz letni miał miejsce w lipcu 1947 roku w Złocieńcu, w którym odbyły się również jego kolejne edycje aż do roku 1950. W 1951 obóz zorganizowano w Sławie, w 1952 w Ściborowicach, w latach 1953-1961 w Sierakowie Wielkopolskim, a w 1962-1963 w Nowej Wsi k/Zbąszyna. Latem 1964 roku odbył się po raz pierwszy obóz letni studentów rocznika 1963-1967, w Olejnicy, jako nowej lokalizacji dla obozów letnich odkrytej przez: Zbigniewa Skrockiego, Zofię Dowgird i Bronisława Haczkiewicza. Organizacja pierwszego obozu w Olejnicy była wyzwaniem pionierskim. Na kilka dni przed rozpoczęciem obozu przyjechała grupka studentów, której zadaniem było przygotowanie, dziewiczego wówczas terenu, pod przyszły obóz letni. Zakres prac był ogromny i bardzo zróżnicowany. Należało wybudować m.in. kuchnię, pomosty nad jeziorem do cumowania jednostek pływających, pomosty do mycia się i mycia naczyń, no i wreszcie rozbić namioty, urządzić latryny.

Ośrodek w Olejnicy, spełniając od lat swoją podstawową funkcję, programowych obozów dydaktycznych Uczelni, stał się także miejscem innych przedsięwzięć, takich jak: konferencje naukowe, spotkania rektorów, szkolenia, zjazdy roczników, zgrupowania sportowe, obozy młodzieżowe, kolonie itp.

Zajęcia dydaktyczne, Dni Kultury Studenckiej

Zajęcia dydaktyczne dla studentów tak specyficznej Uczelni jaką jest Akademia Wychowania Fizycznego stanowiły zawsze nie lada wyzwanie. Zwłaszcza w początkach funkcjonowania Szkoły…

Zajęcia teoretyczne jednorocznego kursu wychowania fizycznego rozpoczęły się 18 listopada 1946 roku. Ćwiczenia praktyczne zaczęto później – 2 grudnia. Odbywały się one w salach gimnastycznych wrocłwskich placówek szkolnych. W Szkole Podstawowej nr 1 przy ul. Nowowiejskiej mieli zajęcia mężczyźni, na Sępolnie zaś – w budynku przy ul. Krajewskiego – kobiety. Mimo trudnych warunków lokalowych wykłady i ćwiczenia teoretyczne przebiegały zgodnie z planem. Gorzej było z zajęciami praktycznymi, np. brak oświetlenia sal gimnastycznych w godzinach popołudniowych przeszkodził w zrealizowaniu w pełni planu gier zespołowych. W miesiącach zimowych niedostateczne ogrzewanie pomieszczeń, do których czasami wiatr nawiewał śnieg, właściwie uniemożliwiało prowadzenie zajęć praktycznych. Pierwsze doświadczenia wymusiły szybkie zmiany w planie nauczania. W drugim semestrze zdecydowano o przeniesieniu zajęć praktycznych na rano, popołudniami natomiast miały się odbywać wykłady i ćwiczenia. (Źródło: Tyszkiewicz J. Dzieje Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu 1946-2006, na podstawie protokołów Rady Pedagogicznej Studium Wychowania Fizycznego U.W. 1946/1947). Dopiero polepszająca się baza obiektów, które Uczelnia otrzymywała, budowała czy wynajmowała, poprawiały z roku na rok warunki organizacji dydaktyki.

Dni Kultury Studentów

W życiu studentów nie tylko dydaktyka była ważna. Od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku zaczęto, początkowo bardzo skromnie, organizować tzw. Dni Kultury Studentów, które z czasem przyjęły bardziej potoczną nazwę WUEFALIA. W początkowych dniach maja, gdy władze na większości wyższych uczelni Wrocławia przejmują do dnia dzisiejszego studenci, świętując JUWENALIA, w murach naszej szkoły odbywały się i nadal odbywają, różnego rodzaju imprezy kulturalne, sportowe i rekreacyjne. Jeszcze do niedawna tradycją było oficjalne otwarcie Wuefaliów na zawodach z aerobiku.

A kto dziś pamięta słynne koncerty na dachu???

Życie studenckie, Kalina

Życie studenckie to osobny rozdział w funkcjonowaniu Słonecznej Uczelni. Specyfika organizacyjna i dydaktyczna powodowała od początku istnienia Szkoły okazje do kolekcjonowania kadrów związanych z różnymi przedsięwzięciami.

Niewątpliwie uwagę przyciąga długa, niezwykle ciekawa i wielobarwna historia Zespołu Pieśni i Tańca „Kalina”, której początkami była grupa taneczna
a później właściwy zespół funkcjonujący już w 1951 roku. Zespół uświetnia do dnia dzisiejszego swoimi występami różnorodne uroczystości, nie tylko uczelniane. Sławiąc polski folklor i Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, odwiedza wiele polskich i zagranicznych miast i wsi, docierając czasami w bardzo egzotyczne zakątki naszego globu.

Studenci Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu zapisywali się również na kartach historii czynnie uczestnicząc w życiu kulturalnym. Kabarety (m.in. Wazelina. Ferment, Anabolik), grupy poetyckie np. TEN CZAS, grupy muzyczno-wokalne np. PONAD NAMI czy Spirytuals Singers Band) znane były na arenie krajowej uczestnicząc w ówczesnych, licznych festiwalach
i przeglądach.

Cykliczne wydarzenia w życiu Uczelni

Cyklicznie od wielu lat w murach Uczelni odbywają się różne wydarzenia sportowe i sportowo-rekreacyjne. W kadry historii wpisują się m.in.: Festyn Przewietrz się na Olimpijskim z AWF Wrocław, Regaty o Puchar Rektora AWF Wrocław, Turniej Tenisa o Puchar Dziekana Fizjoterapii, Memoriał im. Bronisława Haczkiewicza czy Onkoigrzyska.

Wydarzenie Przewietrz się na Olimpijskim swoją historię rozpoczęło w 2003 roku jako jedna z imprez towarzyszących obchodom Święta Uczelni. Początkowo uczestnikom zaproponowano udział w biegach na wybranych dystansach, z czasem dołączając bieg rodzinny oraz marsz z kijami Nordic walking. Pomysłodawcami wydarzenia byli dr hab. Grzegorz Żurek prof. AWF oraz ówczesny dyrektor administracyjny Wojciech Pogroszewski. Wydarzenie gromadziło na starcie licznych zawodników, również z grona pracowników dydaktycznych i administracyjnych Uczelni. W roku 2017 wydarzenie zmieniło formułę, przyjęło nazwę Przewietrz się na Olimpijskim z AWF Wrocław oraz zostało przeniesione na ostatnią sobotę maja. Obecnie celem festynu sportowo-rekreacyjnego jest popularyzacja aktywnie spędzanego czasu wolnego wśród mieszkańców Wrocławia i całego regionu oraz prezentacja zaproszonych klubów sportowych.

Pomysł zorganizowania turnieju tenisa ziemnego o puchar Dziekana Wydziału Fizjoterapii zrodził się 2009 roku z inicjatywy prof. dr. hab. Marka Woźniewskiego i dr Macieja Kochańskiego w trakcie prac komitetu organizacyjnego obchodów 15 rocznicy powstania Wydziału Fizjoterapii Pełniący w tym czasie funkcję prorektora ds. studenckich i sportu akademickiego prof. dr. hab. Andrzej Rokita i opiekun Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego dr Maciej Kochański postanowili o włączeniu turnieju w cykl imprez sportowych w ramach AWFaliów. Pierwszy turniej na kortach otwartych i hali tenisowej odbył się 14.05.2010 roku. Wszyscy zawodnicy uczestniczyli w rozgrywkach singlowych. Od 2011 roku pracownicy AWF Wrocław rozgrywają mecze deblowe. W 2019 roku patronat nad imprezą objął prof. dr. hab. Andrzej Rokita a impreza została przemianowana na Turniej Tenisa Ziemnego o Puchar Rektora AWF Wrocław. Najstarszym uczestnikiem rozgrywek jest prof. dr. hab. Tadeusz Bober, który uczestniczył we wszystkich dziesięciu edycjach turnieju.

Regaty o Puchar Przechodni JM Rektora AWF we Wrocławiu wraz z rozpoczęciem sezonu żeglarskiego odbywają się cyklicznie od 1999 roku. Ideą regat jest popularyzowanie żeglarstwa szczególnie w środowisku akademickim. Pierwszy puchar ufundował ówczesny Rektor AWF we Wrocławiu prof. dr hab. n. med. Zdzisław Zagrobelny. Puchar Przechodni mógł stać się własnością zwycięzców, dopiero po trzykrotnym wygraniu regat. W 2008 r. puchar na stałe trafił do rąk studenta AWF we Wrocławiu Piotra Piwowarczyka (obecnie pracownika naszej Uczelni). Zmagania w kolejnych latach to regaty o puchar ufundowany za czasów JM Rektora prof. dr hab. Juliusza Migasiewicza. Od tamtej pory puchar co roku zmienia zwycięzcę przechodząc kolejno z rąk do rąk. Równolegle z końcem sezonu żeglarskiego od 1999 odbywały się Regaty o Puchar Kapitan Karmeny Stańkowskiej oraz Regaty o Puchar Komandora Klubu “Dal”.

Memoriał im. Bronisława Haczkiewicza to cykliczne zawody narciarskie organizowane w Zieleńcu od 1988 roku. Głównym celem, do czego zobowiązuje nazwa „memoriał” jest uczczenie pamięci niezapomnianego pracownika, instruktora i propagatora ruchu na świeżym powietrzu i sportowej aktywności doc. dra Bronisława Haczkiewicza. Zawody składają się ze slalomu giganta i jazdy technicznej w kilku kategoriach. Do tej pory zorganizowano XXXIII edycje. Niestety podobnie jak w przypadku innych wydarzeń epidemia koronawirusa wstrzymała na dwa lata organizację kolejnych edycji.

Idea organizacji Dolnośląskich Onkoigrzysk Dzieci i Młodzieży zrodziła się w 2008 roku podczas spotkania zespołu pracowników dzisiejszego Zakładu Fizjoterapii w Medycynie Zabiegowej i Onkologii (Marek Woźniewski, Iwona Malicka, Katarzyna Siewierska) z profesor Alicją Chybicką w Klinice Onkologii i Hematologii Dziecięcej przy ul. Bujwida.

Onkoigrzyskom przyświeca cel przełamania stereotypowego myślenia o zbędności lub nawet szkodliwości stosowania wysiłku fizycznego w leczeniu, rehabilitacji i rekreacji osób cierpiących na schorzenia nowotworowe. Onkoigrzyska mają zatem promować aktywność fizyczną w ramach rehabilitacji ruchowej, a także zachęcać do uprawiania sportu w formie rekreacji również w grupie osób obciążonych schorzeniami nowotworowymi. Obecnie impreza ma charakter cykliczny i odbywa się w pierwszą sobotę po Dniu Dziecka:)

Sport wyczynowy i AZS AWF Wrocław

Sport wyczynowy to nieodłączny element Akademii Wychownia Fizycznego. Formalne struktury skupiające zawodników, trenerów i działaczy kształtowały się początkowo pod skrzydłami Zarządu Środowiskowego Akademickiego Związku Sportowego we Wrocławiu. W roku 1956 powołano do życia Uczelniany Klub Sportowy AZS, a Klub Sportowy AZS AWF powstał w roku 1976.

Działalność Zarządu Klubu AZS AWF w pierwszych latach nastawiona była na tworzenie mocnych podwalin organizacyjnych i systematycznego umacniania kadry zawodniczej, trenerskiej oraz bazy treningowej. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Reprezentanci Klubu osiągali i nadal osiagają znakomite rezultaty na wielu arenach sportowych. Warto wspomnieć, że wyniki na światową skalę osiagali również spadochroniarze ze specjalizacji prowadzonej przez Stanisława Maksymowicza (zmarłego 1.04.2020). Specjalizacja ta była pierwszą i jedyną tego typu, w strukturach uczelni wychowania fizycznego w Polsce.

Funkcję Prezesa AZS AWF Wrocław pełnili: Zdzisław Sutyło (1976-1981), Zbigniew Lewandowski (1981-1985), Julian Jonkisz (1985-1993), Paweł Kowalski (1993-2012), Andrzej Rokita (2012-2016), Jacek Stodółka (od 2016 do dnia dzisiejszego).

Nasza Uczelnia może poszczycić sie wybitnym gronem pracowników i studentów związanych ze sportem na najwyższym poziomie zarówno krajowym, jak i międzynarodowym. Wielu z nich reprezentowało Polskę na igrzyskach olimpijskich. Bogata kolekcja kadrów prezentujących wspomniane szacowne grono zdobi wnętrze korytarza w Hali Wielofunkcyjnej.

Czas przemian

Podpisanie 31 sierpnia 1980 roku porozumień w Gdańsku i powstanie Niezależnego Samodzielnego Związku Solidarność (NSZZ Solidarność) całkowicie zmieniło rzeczywistość polityczną w kraju. Przemiany dokonujące się w tym czasie w Polsce miały również ogromny wpływ na sytuację w szkolnictwie wyższym. Także we wrocławskiej AWF okres ten obfitował w wiele burzliwych wydarzeń nie bez znaczenia dla dalszego rozwoju uczelni. […] Inicjatywa założenia organizacji nieależnej od ZNP wyszła ze strony Jerzego Stęślickiego. który stanął na czele Komitetu Założycielskiego. Struktura Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność krystalizowała się stopniowo, a po wyborach pod koniec listopada 1980 roku przewodniczącym związku został Tomasz Świętochowski. Zmiana na stanowisku przewodniczącego nastąpiła w czerwcu 1981 roku, nowym przewodniczącym został Józef Dziąsko. […] Dużym sukcesem KZ NSZZ Solidarność było zorganizwoanie we Wrocławiu pod koniec listopada 1981 roku spotkania komisji zakładowych większości uczelni wychowania fizycznego w kraju. […] Po raz kolejny wrocławska uczelnia ujawniła swoje aspiracje do pełnienia wiodącej roli w ogólnopolskim porozumieniu szkół. (oprac. na podst. Tyszkiewicz J., Dzieje Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu 1946-2005).

Wartym podkreślenia jest fakt przygotowania i dostarczenia i umieszczenia przez ówczesnych działaczy NSZZ Solidarność AWF Wrocław pamiatkowej tablicy, która jako jedyna reprezentuje środowisko akademickie. Obecnie jest ona umieszczona w miejscu upamiętniającym wydarzenia tamtych czasów – Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku.

Zmiany na Uczelni, stan wojenny, strajki pracownicze i studenckie to czasy niezwykle trudne, skomplikowane, budzące różne obawy … Wyryte w pamięci i na nielicznych kadrach – oby nigdy nie powróciły,

Trudne momenty – powódź, czas pandemii

Trudne czasy w historii Uczelni związane są również z tzw. powodzią tysiąclecia, która nawiedziła Wrocław w lipcu 1997 roku. Miasto zmagało się z ogromem tragedii przez wiele dni począwszy od 12 lipca, kiedy to woda wdarła się na ulice miasta zalewając ok 40 % powierzchni Wrocławia. Obiekty Akademii Wychowania Fizycznego przez swoje przepiękne z jednej strony ustytuowanie a jednocześnie, jak się okazało, niebezpieczne, nie obyły się bez szwanku. Ucierpiały zwłaszcza obiekty ustytuowane przy ul. Witelona, jak również te w kompleksie Stadionu Olimpijskiego.

Czas pandemii

Całkowicie nieprzewidzianą sytuacją, niosącą ze sobą poważne trudności w funkcjonowaniu Uczelni, było ogłoszenie w roku 2020 na całym świecie stanu pandemii z powodu koronawirusa SARS-CoV-2, wywołującego chorobę zakaźną COVID-19. Pojawienie się wirusa w Polsce, rosnące wskaźniki zachorowań, wskazania służb sanitarnych i państwowych, stały się przyczyną zawieszenia zajęć dydaktycznych i wprowadzenia daleko idących ograniczeń w życiu studentów i wszystkich grup zawodowych pracujących w Uczelni. Wprowadzono kształcenie zdalne, odwołano lub przeniesiono do wirtualnej rzeczywistości wiele wydarzeń, podjęto szereg działań mających na celu umożliwienie kontynuowania procesu dydaktycznego, nauki i pracy. W momencie, kiedy sytuacja epidemiczna pozwoliła na powrót do tzw. normalności (nadal ograniczonej obostrzeniami) funkcjonowanie Szkoły odbywało i odbywa się nadal w nieco zmienionych warunkach.

Uniwersytet Trzeciego Wieku AWF we Wrocławiu, Fenomen aktywności w późnej dorosłości

Senat Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu w dniu 25.02.2010 podjął uchwałę o powołaniu Uniwersytetu Trzeciego Wieku AWF we Wrocławiu. Powołanie tej jednostki wychodziło naprzeciw oczekiwaniom społecznym wiązanym z fenomenem edukacji dorosłych XXI wieku, wpisując się w strategię humanistycznej służby wobec osób późnej dorosłości. Funkcję kierownika UTW do sierpnia 2016 roku pełniła dr Marta Koszczyc. Od września 2016 roku funkcje tę przejęła dr Regina Kumala.

Działalność UTW od samego poczatku wspomaga, powoływana na poszczególne kadencje Rada Naukowo-Programowa, której członkowie nadzorują merytoryczny obszar funkcjonowania a w razie konieczności służą opinią dotyczącą np. oferty dydaktycznej czy działalności naukowej związanej z populacją studentów-seniorów.

Poza zajęciami ukierunkowanymi na rozwijanie kompetencji somatomotorycznych oraz zdrowotnych, studenci mają sposobność uczestniczyć również w różnorodnych działaniach mających na celu doskonalenie kompetencji sprzyjających interakcjom społecznym i integracji społecznej (np. wolontariat, wycieczki, akcje charytatywne, programy typu Bezpieczny Senior organizowany przez wrocławską Policję).

W ramach działań międzypokoleniowych i wspólnych zajęć studenci seniorzy mają okazję wymienić się swoimi doświadczeniami zarówno ze studentami Uczelni jak i dziećmi z wrocławskich szkół i przedszkoli.

Fenomen aktywności w późnej dorosłości

Szczególnym wyrazem aktywności fizycznej osób późnej dorosłości jest sukces wieloletniego pracownika naszej Uczelni prof. dr hab. Jana Chmury, który jako jedyny profesor z wszystkich uczelni w naszym kraju i pierwszy pracownik naukowo-dydaktyczny w historii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, zdobył tzw. Koronę Największych Maratonów Świata (Boston, Londyn, Chicago, Berlin, Nowy Jork i Tokio). Jest również pierwszym Polakiem, który rozpoczynając karierę maratończyka w wieku 63 lat, w ciągu pięciu i pół roku przebiegł wszystkie najważniejsze maratony w Polsce i na świecie. Jest zdobywcą tzw. Potrójnej Korony w biegach maratońskich. Oprócz wyżej wspomnianej zdobył również Koronę Największych Maratonów Polski (Warszawa, Kraków, Poznań, Dębno i Wrocław) oraz Koronę Maratonów Ziemi (jeden maraton na każdym kontynencie tj. Hanonover, Nowy Jork, Rio de Janeiro, Johannesburg, Jerozolima, Sydney i Antarktyda).

Udział Uczelni w programie Erasmus, Sukces Eduball

Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu przystąpiła do Programu Erasmus w 2002 roku (wcześniej brała udział w programie Sokrates-Erasmus, który miał na celu podnoszenie poziomu kształcenia i wzmacnianie jego europejskiego wymiaru
w szkołach wyższych.

Erasmus to od European Region Action Scheme for the Mobility of University Students (Schemat Akcji Komisji Europejskiej Mobilności Studentów Szkół Wyższych), nawiązujący do niderlandzkiego filozofa Erazma z Rotterdamu, który fundował wybranym studentom koszty podróży po Europie.

Udział w Programie Erasmus pozwala realizować główne strategiczne cele rozwoju instytucjonalnego związane z internacjonalizacją i modernizacją oraz odgrywa wiodącą rolę we wdrażaniu strategii Uczelni. Poprzez udział w Programie AWF we Wrocławiu angażuje się w międzynarodowe, dwustronne i wielostronne programy i projekty współpracy, zarówno w kontekście europejskim, jak i na większą globalną skalę. Międzynarodowa współpraca stymuluje rozwój Akademii w ramach jej głównych celów operacyjnych, w tym w szczególności zapewniania nowoczesnej oferty edukacyjno-dydaktycznej, rozwoju wiedzy naukowej w zakresie wychowania fizycznego, sportu, zdrowia i fizjoterapii, służenia społeczeństwu jako źródło wiedzy, promotor aktywności fizycznej oraz zdrowego stylu życia poprzez upowszechnianie wiedzy, know-how i dobrych praktyk.

W ostatnich latach liczba zarówno studentów i nauczycieli naszej Uczelni korzystających z programu Erasmus sukcesywnie rośnie (np. dla porównania w roku akademickim 2010/2011 wyjechało 57 studentów i 14 nauczycieli, natomiast w roku poprzedzającym pandemię 2018/2019 analogicznie 63 i 66). Wzrasta też liczba studentów obcokrajowców wybierających AWF Wrocław na etap swojej edukacji. W ostatnich latach grupa obcokrajowców oscyluje miedzy 30 a 45 osób.

Obecnie biuro programu Erasmus prowadzą Monika Ilecka-Folcik i Magadalena Opala.

Sukces EDUball

Idea powstania piłek edukacyjnych EDUball zrodziła się w 2001 roku w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Twórcami piłek edukacyjnych są pracownicy Katedry Zespołowych Gier Sportowych Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu: Zbigniew Naglak, Andrzej Rokita i Tadeusz Rzepa, a także przedsiębiorca Marek Nowicki. Od 2002 roku kolejny pracownik Katedry Zespołowych Gier Sportowych, Ireneusz Cichy, a od 2016 roku Sara Wawrzyniak wspólnie z wyżej wymienionymi popularyzują wykorzystanie tej innowacyjnej metody, wspomagającej rozwój motoryczno-intelektualny uczniów na pierwszym etapie edukacji.

Współpraca zagraniczna stworzyła możliwości przedstawienia wyników blisko 18-letnich badań z wykorzystaniem piłek edukacyjnych EDUball/d.edubal oraz prowadzenia zajęć ruchowych z EDUballami dla studentów i uczniów szkół podstawowych, m.in.: w Singapurze (w National Institute of Education oraz Grace Orchard School) w USA (w University of Wisconsin-River Falls I Greenwood Elementary School w River Falls), oraz na Tajwanie (w National Taiwan Sport University i Wen-Shing School w Taipei). Współpraca ta dała też możliwość (w 2018 roku) sprzedaży licencji (na 5 lat) firmie PALOS SPORTSInc. Z USA na wytwarzanie i dystrybucję (w ramach komercjalizacji wyników badań) na terenie USA, Kanady i Unii Europejskiej piłek edukacyjnych dawniej znanych pod nazwą EDUball a aktualnie BRAINball.

Kriokomora – powstanie, rozwój i wykorzystanie

W 1986 roku inż. Zbigniew Raczkowski podjął prace konstrukcyjne nad prototypową komorą kriogeniczną, która została uruchomiona w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN we Wrocławiu 5 października 1989 roku, jako pierwsza w Polsce, druga w Europie i trzecia na świecie.

Inicjatorem budowy kriokomory do ogólnoustrojowego schładzania ciała był ówczesny rektor Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu prof. dr hab. n. med. Zdzisław Zagrobelny. Urządzenie, którego konstruktorem był inż. Zbigniew Raczkowski, otrzymało szereg rozwiązań patentowych, nad którymi współpracowali również profesorowie: Wiesław Stręk, Andrzej Zaleski oraz wspomniany Zdzisław Zagrobelny. Kriokomora została przetestowana z udziałem zdrowych ochotników, studentów AWF we Wrocławiu, a następnie zainstalowana na Oddziale Reumatologicznym Szpitala w Kamiennej Górze (1990).

W 1995 roku, ponownie za sprawą konstruktora inż. Z. Raczkowskiego, powstała pierwsza na świecie składana komora niskotemperaturowa, którą zamontowano w Instytucie Rehabilitacji Wydziału Rehabilitacji Ruchowej AWF we Wrocławiu (w „Zameczku”). Uroczyste otwarcie odbyło się 18 marca 1996 roku.

W 1985 roku założono Polskie Stowarzyszenie Kriomedyczne, którego inicjatorem i pierwszym prezesem był prof. Zagrobelny; prof. Anna Skrzek pełniła w latach 1996–2002 funkcję sekretarza Zarządu Głównego. Działalność Stowarzyszenia przyczyniła się do szybkiego upowszechnienia krioterapii w Polsce. Z istotnym udziałem wielu pracowników wrocławskiej AWF, dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem w zakresie krioterapii, wykorzystując nowe osiągnięcia bioinżynierii i fizyki.

Z zabiegów w komorze kriogenicznej skorzystało wielu pacjentów, wśród których znaleźli się też studenci i sportowcy. Dzięki temu specjaliści z Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu w kooperacji z wieloma ekspertami z różnych dziedzin medycyny, mogli prowadzić szeroko zakrojone badania naukowe, co w znaczący sposób przyczyniło się do imponującego rozwoju krioterapii ogólnoustrojowej nie tylko na arenie polskiej.

Wykorzystanie krioterapii w fizjoterapii ma szerokie uzasadnienie naukowe i kliniczne. Temperatury kriogeniczne stosowane ogólnoustrojowo wywołują w organizmie człowieka szereg korzystnych reakcji fizjologicznych, takich jak efekt przeciwbólowy, nerwowo-mięśniowy, przeciwzapalny, przeciwobrzękowy oraz krążeniowy, a także hormonalny i immunologiczny. Krioterapia ogólnoustrojowa ma zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń, m.in. chorób narządu ruchu, chorób ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, chorób o podłożu immunologicznym i autoimmunologicznym oraz w medycynie sportowej i odnowie biologicznej.

Opracowanie na podstawie Zeszyty Historyczne nr 10 – AWF we Wrocławiu, 2019

Strona internetowa używa plików cookies (tzw. ciasteczka) w celu niezbędnym do prawidłowego działania serwisu, dostosowania strony do indywidualnych preferencji użytkownika oraz statystyk. Wyłączenie zapisywania plików cookies jest możliwe w ustawieniach każdej przeglądarki internetowej, dzięki czemu nie będą zapisywane żadne informacje. Polityka prywatności

Scroll to Top