Rektor w latach 1965-1970. Na uczelni pracował w latach 1946-1982.
Urodził się 14 lipca 1912 r. w Krakowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne. W 1932 r. rozpoczął studia w Akademii Medycznej we Lwowie. W 1937 r. otrzymał absolutorium, a w 1940 dyplom lekarza weterynarii. Od 1932 r. pracował jako asystent Zakładu Anatomii Porównawczej AM we Lwowie. W 1940 r. zapisał się na Wydział Lekarski, który ukończył w roku 1944, uzyskując dyplom niemiecki. Nostryfikował go dopiero w 1951 r.
W 1945 r. pracował początkowo w klinice Ginekologicznej w Krakowie (intere- sował się promieniolecznictwem), potem przyjął obowiązki adiunkta Zakładu Ana- tomii Porównawczej Uniwersytetu Wrocławskiego. Po przedłożeniu pracy nauko- wej i złożeniu egzaminu otrzymał stopień doktora nauk weterynaryjnych. W 1947 r. został przeniesiony na takie samo stanowisko w Zakładzie Anatomii Prawidłowej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki. Stopień naukowy doktora me- dycyny weterynaryjnej uzyskał w 1946 r. W 1961 r. habilitował się z zakresu ana- tomii prawidłowej człowieka na Wydziale Lekarskim AM we Wrocławiu. W 1969 r. mianowano go profesorem nadzwyczajnym, a w 1976 profesorem zwyczajnym. W 1966 r. został kierownikiem Katedry Anatomii Prawidłowej, a w 1969 objął funkcję dyrektora Instytutu Biostruktury AM we Wrocławiu.
Z Akademią Wychowania Fizycznego był związany od 1946 r., kiedy zaczął pierwsze wykłady z anatomii i biomechaniki w organizowanym w tym czasie Stu- dium Wychowania Fizycznego. Dzięki jego entuzjazmowi i niezwykłej energii już w 1950 r. zajęcia z anatomii i biomechaniki odbywały się we własnych pomiesz- czeniach organizowanego i urządzonego przez niego Zakładu Anatomii Funkcjo- nalnej. Pomoce dydaktyczne pochodziły głównie ze zbiorów muzealnych AM. Znaczną pomocą dla zakładu były podarowane przez niego, własnoręcznie wyko- nane, preparaty korozyjne serca i płuc. W nowo utworzonej uczelni pracował na drugim etacie do chwili przejścia na emeryturę w roku 1982. Będąc już na emery- turze, w dalszym ciągu prowadził wykłady i egzaminy z anatomii oraz sprawował opiekę naukową nad swoimi uczniami.
W latach 1958–1965 pełnił funkcję dziekana, a w latach 1965–1970 rektora uczelni. Po objęciu obowiązków rektora brał udział w reorganizacji uczelni; dążył do podniesienia poziomu kształcenia naukowego młodych nauczycieli akademickich, a okres działalności rektorskiej zamknął pomyślnym bilansem wyrażającym się znacznym dorobkiem naukowym pracowników szkoły oraz wykształceniem własnej kadry samodzielnych i pomocniczych pracowników nauki. Za jego kadencji uczelnia uzyskała prawo nadawania stopni doktorskich.
Jego dorobek naukowy obejmuje 84 publikacje w czasopismach krajowych i za- granicznych. Główne kierunki badań to: morfologia i morfogeneza człowieka, zagad- nienia budowy, kształtu i funkcji mięśni oraz ich współzależności z budową ciała. Część jego prac, które powstały w AWF, ściśle łączyła się z wychowaniem fizycznym i sportem.
Był aktywnym członkiem wielu krajowych towarzystw naukowych: Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, Polskiego Towarzystwa Antropologicznego, Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika, a także stowarzyszeń zagranicznych: Der Gesellschaft für Anatomie der DDR, Anatomische Gesellschaft, European Anthropological Association.
W uznaniu zasług na polu naukowym, dydaktycznym i społecznym nadano mu wysokie odznaczenia państwowe, resortowe i regionalne, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal „Zasłużony Nauczyciel PRL”, Złoty Krzyż Zasługi oraz Nagrodę Naukową Miasta Wrocławia. Ostatnim dowodem uznania był tytuł doktora honoris causa przyznany mu w 1983 r. przez Senat Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Był człowiekiem dobrym i prawym, serdecznym oraz życzliwym dla świata i ludzi, lubianym, a jednocześnie skromnym. Będąc postacią niezwykle żywotną i aktywną, utrzymywał rozległe kontakty naukowe i osobiste. Dał się poznać jako znakomity wykładowca. Treść i piękna forma wykładów przysparzały mu wielu słuchaczy. Cieszył się prawdziwym szacunkiem i sympatią zarówno współpracowników, uczniów, jak i wszystkich, którzy mieli sposobność go poznać.
Zmarł nagle 29 czerwca 1984 r. Jest pochowany na cmentarzu św. Rodziny we Wrocławiu (pole nr 11).
Antoni Janusz
Źródło:
- Kulmatycki Lesław (oprac.) Księga profesorów Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, Wyd. II, AWF Wrocław, 2016.
