Rektor w latach 1982–1984. Na uczelni pracował w latach 1954–1996.
Urodził się 6 kwietnia 1926 r. w Janowie. Pierwszą klasę gimnazjum ukończył w Tarnowskich Górach. W czasie okupacji został wywieziony na roboty rolne do Rzeszy. Po dwuletnim pobycie uciekł z Niemiec na Śląsk, gdzie jako goniec pracował w firmie „Siemens”. Po wkroczeniu armii rosyjskiej zgłosił się do Państwowego Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Katowicach, w którym w 1947 r. złożył egzamin dojrzałości z zakresu liceum humanistycznego.
W latach 1947-1952 studiował w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego we Wrocławiu i jednocześnie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1954 r. rozpoczął pracę w WSWF. Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1963 r. (promotor Andrzej Klisiecki), a specjalizację II stopnia z zakresu medy- cyny sportowej ukończył w 1966 r. Dwa lata później powołano go na stanowisko docenta etatowego. Profesorem zwyczajnym nauk kultury fizycznej został w 1988 r. W latach 1954–1996 pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizjologii, a w latach 1977– 1983 – Katedry Fizjologii i Biochemii. Od 1981 do 1982 r. był prorektorem ds. nauki, a w latach 1982–1984 rektorem Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Był wieloletnim dyrektorem Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej we Wrocławiu (1962–1992), sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej (1970–1978), przewodniczącym wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego (1976–1984), przewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej (1977–1980), członkiem Wyższej Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego (1977–1983), konsultantem wojewódzkim ds. medycyny sportowej (1982–1991).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Orderem Odro- dzenia Polski, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego, Złotą Odznaką„ Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Medalem „Zasłużony dla AWF we Wrocławiu”. Był uczniem i kontynuatorem szkoły naukowej prof. Klisieckiego. Zajmował się efektami hartującego oddziaływania czynników klimatycznych na zachowanie układu krążenia i oddychania w przebiegu treningu fizycznego. Rozwinął badania nad oceną i kontrolą wydolności fizycznej. Był promotorem 13 doktorów. Jest autorem ponad 100 prac naukowych z zakresu fizjologii, procesu adaptacyjnego człowieka, wysiłku fizycznego i fizjologicznych aspektów procesu nauczania.
W 1996 r. odszedł na emeryturę. Zmarł 27 stycznia 2014 r.
Źródło:
- Kulmatycki Lesław (oprac.) Księga profesorów Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, Wyd. II, AWF Wrocław, 2016.
