prof. dr hab. n. med. Jerzy Smorawiński

W 1985 objął kierownictwo Zakładu Medycyny Sportowej; w 1991 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 1992 został mianowany profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Medycyny Sportowej. W 2001 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. W latach 1996–2002 pełnił funkcję rektora AWF, przewodniczył zarazem Kolegium Rektorów miasta Poznania. Opublikował wiele prac naukowych. W 2008 ponownie objął stanowisko rektora poznańskiej AWF.

W latach 1974–2000 był lekarzem kadry narodowej Polski w hokeju na trawie. Od 1976 był członkiem zarządu, następnie wiceprezesem, a w latach 1991–2001 prezesem Polskiego Związku Hokeja na Trawie. Wchodził także w skład władz i komisji Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie oraz Europejskiej Federacji Hokeja na Trawie. Przez dwie kadencje pełnił funkcję przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej, wchodzi w skład rady naukowej Instytutu Sportu w Warszawie. W 2001 został konsultantem krajowym w dziedzinie medycyny sportowej. Przewodniczył także Radzie do spraw Kultury Fizycznej przy Prezydencie RP (1993–1995).

Zaangażował się w działalność instytucji zajmujących się problemem dopingu w sporcie. W latach 1991–2005 był stałym przedstawicielem Polski w Grupie Monitorującej Konwencję Antydopingową Rady Europy, działał w grupach roboczych do spraw procedur i edukacji. Od 1989 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie. Po upływie kadencji nie został powołany w skład komisji na następną kadencję przez ministra Tomasza Lipca, w stosunku do którego w 1993 w czasach jego kariery sportowej komisja kierowana przez Jerzego Smorawińskiego wydała opinię o naruszeniu przepisów antydopingowych, za co Tomasz Lipiec został ukarany przez Komisję Dyscyplinarną Polskiego Związku Lekkiej Atletyki czteroletnim zawieszeniem w prawach zawodnika.

Przebieg nauki i zdobyte stopnie naukowe:

1965 dyplom lekarza medycyny, Akademia Medyczna Wydz. Lekarski, Poznań,
1971-1975 specjalizacje: I i II w zakresie chorób wewnętrznych, II w zakresie medycyny sportowej,
1980 tytuł doktora nauk medycznych,
1978, 1982, 1984 zagraniczne staże naukowe (Glasgow, Kolonia),
1991 tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych, AM Poznań,
1992 powołanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego AWF Poznań,
2001 tytuł profesora nauk medycznych.
Przebieg zatrudnienia :

1965-1975 Asystent w Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej w Poznaniu,
1975-2000 Kierownik WPSL w Poznaniu,
1984-1992 Kierownik Zakładu Medycyny Sportowej AWF w Poznaniu,
od 1992 Kierownik Katedry Medycyny Sportowej AWF w Poznaniu,
1992-1996 Prorektor ds. studenckich AWF w Poznaniu,
1996-2002 Rektor AWF w Poznaniu,
1999-2002 Przewodniczący Kolegium Rektorów Miasta Poznania,
od 2002 Kierownik Katedry Medycyny Sportu i Fizykoterapii,
2008-2012 Rektor AWF w Poznaniu,
od 2012 Rektor wybrany na kadencję 2012-2016,
Osiągnięcia naukowe:

Autor licznych prac oryginalnych (ponad 100) z zakresu fizjologii wysiłku fizycznego publikowanych w czasopismach ujętych na liście filadelfijskiej m. innymi: Journal of Physiology and Pharmacology, Journal of Gravitational Physiology, Aviation, Space, and Environmental Medicine oraz innych czasopismach zagranicznych i wydaniach pokonferencyjnych;

Kierownik projektów badawczych finansowanych z KBN:

1997-1998 (4PO05D04012) – „Wpływ kilkudniowego pozostawania w pozycji leżącej (bed-rest) na hemodynamiczne, metaboliczne, neurohormonalne i termoregulacyjne reakcje na bodźce fizjologiczne u osób o zróżnicowanej aktywności ruchowej”;
2003 (6 PO5D01220) – „Fizjologiczne skutki bezczynności ruchowej i hipograwii u młodych mężczyzn poddawanych treningowi wytrzymałościowemu”;
Opracowanie i zastosowanie w praktyce testu ketokonalozowego, ułatwiającego interpretację wyników testów antydopingowych (prezentacja na 2. Kongresach, 3 publikacje z tego zakresu);

Autor kilku rozdziałów w podręcznikach, m. innymi: „ Medyczna kwalifikacja do sportu”, „Doping w sporcie” (Medycyna Sportowa pod redakcją A. Jegier i in. ( 2004 i 2013; Fizjologia wysiłku sportowego pod Red. J. Górskiego 2011), System zwalczania dopingu w sporcie (Uwarunkowania zarządzania sportem w Polsce; Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, 2011 r.);

Autor licznych prac popularnych i edukacyjnych o dopingu w sporcie, w tym m. innymi „Poradnika czystego sportu”, „Implementacja Kodeksu WADA” itp.

Pełnione funkcje:

w zakresie kultury fizycznej

1974-1991 lekarz reprezentacji olimpijskiej i narodowej hokeja na trawie,
1975-1991 członek Zarządu Polskiego Związku Hokeja na Trawie, wiceprezes,
1991-2001 prezes PZHT,
od 2001 honorowy Prezes Polskiego Związku Hokeja na Trawie,
1980-2006 członek Komisji Lekarskiej Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie,
1994-2002 członek Rady Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie,
1994-2004 medyczny doradca Komitetu Wykonawczego Europejskiej Federacji Hokeja na Trawie,
1989-1992 członek Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego,
1993-1995 przewodniczący Rady Kultury Fizycznej przy Prezydencie RP,
2007-2013 członek Komitetu Wykonawczego Europejskiej Federacji Hokeja na Trawie,
2008-2011 doradca Ministra Sportu i Turystyki.
w zakresie dopingu

przewodniczący Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie w latach 1993-2006,
przedstawiciel Polski w Grupie Monitorującej Konwencję Antydopingową Rady Europy w latach 1993-2006,
z ramienia rządu RP w latach 1999-2002 uczestnik we wszystkich (8) spotkaniach Międzyrządowej Grupy Konsultacyjnej, wypracowującej zasady funkcjonowania i organizacji Światowej Agencji Antydopingowej,
aktywny uczestnik Światowych Konferencji Antydopingowych w1999 w Lozannie w 2003 r. w Kopenhadze , w 2013 r. w Johannesburgu;
aktywny uczestnik spotkań ministrów odpowiedzialnych za sport: Bratysława 2000 i Warszawa 2002;
autor Protokołu Dodatkowego do Europejskiej Konwencji Antydopingowej (2002),
przedstawiciel Polski w Grupie Ekspertów Unii Europejskiej ds. Dopingu w latach 2009-2011
od 2009 ponownie przewodniczący Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie.
Towarzystwa naukowe

od 1994 członek Rady Naukowej Instytutu Sportu w Warszawie,
od 1994 członek Kolegiów Redakcyjnych Biology of Sport, Medycyna Sportowa i Medicina Sportiva,
1996-2002 prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej,
2001-2010 konsultant krajowy w dziedzinie medycyny sportowej,
od 2014 honorowy Prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej,
od 2001 przewodniczący/członek Komisji Egzaminacyjnej dla lekarzy specjalizujących się w medycynie sportowej,
Inne

1997-2001 Senator RP

członek delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy;
członek Komisji do Przestrzegania przez Państwa Członkowskie Zobowiązań i Rekomendacji Rady Europy;
reporter i autor raportu Rady Europy w sprawie przestrzegania praw człowieka w Albanii;
szef misji obserwatorów Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy na wybory w Albanii;
2001-2005 Senator RP

wiceprzewodniczący Ugrupowania Partyjnego Chrześcijańskich Demokratów (EPP) do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy,
obserwator Rady Europy na wybory w Azerbejdżanie, Armenii i Mołdawii,
wiceprzewodniczący Komisji Nauki, Kultury i Edukacji Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy,
przewodniczący Podkomisji Mediów, Młodzieży i Sportu Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy,
2003-2004 Przedstawiciel Senatu RP w Parlamencie Europejskim

Odznaczenia: (m.in.)

Odznaka Honorowa za Zasługi dla Rozwoju Województwa Poznańskiego (1980),
Srebrny Krzyż Zasługi (1986),
Nagroda Indywidualna Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (1992),
Złoty Medal im. J. Śniadeckiego (1992),
Złota Odznaka Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1993),
Medal Edukacji Narodowej (1994),
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – za działalność na rzecz sportu i propagowanie idei olimpijskiej. (1997).
Lider Pracy Organicznej ( 2009)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)
25 września 2015 roku w czasie uroczystej inauguracji roku akademickiego 2015-2016 Profesor Jerzy Kazimierz Smorawiński otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Laudator: Prof. dr hab. Marek Zatoń – Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Recenzent: Prof. r hab. Andrzej Klimek – Akademia Wychowania Fizycznego im. B. Czecha w Krakowie
Recenzent: Prof. dr hab. Marek Mędraś – Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu